مجمع عمومی
مجمع عمومی عالی ترین نهاد مذاکره و تصمیم گیرنده در سازمان ملل متحد است. تنها نهادی است که تمام اعضای سازمان در آن نماینده دارند و هر کشور عضو دارای یک رای است.
اعضای سازمان می توانند هر موضوعی را در منشورسازمان- از امنیت بین المللی گرفته تا بودجه آن- در این مجمع به بحث و رای بگذارند. مجمع عمومی بر مبنای نتیجه مذاکرات می تواند توصیه هایی را صادر کند، اما کشورهای عضو ملزم به اجرای آن نیستند.
مجمع عمومی در صورت اهمیت موضوع و یا اجماع وسیع در این نهاد می تواند بیانیه هایی نیز صادر کند. در مورد حساس ترین مسایل- از جمله امنیت بین المللی- مجمع عمومی می تواند قطعنامه صادر کند که مستلزم رای دو سوم کل اعضاست.
مجمع عمومی سه ماه در سال – از اواسط ماه سپتامبر- جلسات خود را تشکیل می دهد و در موارد مهم جلسه فوق العاده برگزار می کند. جلسات سالانه این مجمع با "بحث عمومی" آغاز می شود که طی آن هر عضوی دیدگاه های خود را در مورد مهمترین رویدادهای بین المللی مطرح می کند.
اکثر موضوعات مورد بحث در این مجمع را شش کمیته تخصصی مورد بررسی دقیقتر قرار داده و راه حل هایی برای آنها توصیه می کنند که بعدا توسط مجمع عمومی پذیرفته و یا رد می شوند.
شورای امنیت
شورای امنیت پنج عضو دائم دارد که دارای حق وتو هستند
وظیفه این شورا تضمین صلح و امنیت جهانی است و پنج عضو دائم دارد؛ چین، روسیه، فرانسه، بریتانیا و آمریکا.
اعضای موقت این شورا به صورت دوره ای انتخاب می شوند. شورای امنیت می تواند در مورد هر کشوری تحریم های اقتصادی اعمال کند و به کارگیری نیروی نظامی را تایید کند. وظیفه دیگر این شورا نظارت بر ماموریت های پاسداری از صلح و هدایت آنها است.
شورای اقتصادی و اجتماعی
این شورا برنامه ریزی و هدایت فعالیت های اقتصادی، اجتماعی، بشردوستانه و فرهنگی سازمان ملل متحد را بر عهده دارد.
نظارت بر کار کمیسیون های حقوق بشر، مبارزه با مواد مخدر، کنترل جمعیت و تکنولوژی از جمله فعالیت های این شوراست.
این شورا ۵۴ عضو دارد که از سوی مجمع عمومی انتخاب می شوند.
دیوان بین المللی عدالت (دادگاه جهانی)
این دیوان عالی ترین مرجع قضایی سازمان ملل متحد است و وظیفه آن رسیدگی به شکایاتی است که کشورهای عضو مطرح می کنند. محل آن در شهر لاهه هلند است و گاه تحت عنوان دیوان لاهه شناخته می شود.
پانزده قاضی عضو دیوان بین المللی عدالت توسط مجمع عمومی و شورای امنیت سازمان ملل متحد انتخاب می شوند. احکام این دیوان برای کشورهای عضو لازم الاجراست، هرچند در مواردی کشورها از پذیرش و اجرای آن سر باز می زنند.
دبیرخانه
وظیفه دبیرخانه اداره امور جاری سازمان ملل متحد، اجرای برنامه های مختلف و سیاستهای این سازمان است. امور پژوهشی، ترجمه، و امور رسانه ای همه از کارهای دبیرخانه است و حدود ۹هزار نفر کارمند از ۱۷۰ کشور مختلف جهان در آن مشغول به کارهستند.
شورای قیمومت سازمان ملل متحد
این شورا امور اجرایی مناطق تحت قیمومت سازمان ملل را بر عهده داشت. در سال ۱۹۹۴ این شورا با استقلال پالائو در اقیانوس آرام، به عنوان آخرین کشور تحت قیمومت سازمان ملل، به کار خود پایان داد.
این شورا که از پنج عضو دائمی شورای امنیت تشکیل شده در سال ۱۹۹۴ موافقت کرد که در صورت نیاز تشکیل جلسه دهد.
نظام کاری
پرچم فلسطینی برای نخستین بار در سال 2011 در آژانسی زیر نظر سازمان ملل پس از ورود سرزمینهای فلسطینی به یونسکو برافراشته شد
نظام کاری سازمان ملل متحد شامل دفاتر و برنامه های مختلف این نهاد و چهارده آژانس مستقل است.
بانک جهانی، صندوق بین المللی پول و سازمان بهداشت جهانی از جمله این نهادهای مستقل هستند که بر مبنای توافق دو جانبه با سازمان ملل متحد همکاری می کنند.
دفاتر و آژانس های اصلی سازمان ملل متحد عبارت اند از:
- آژانس بین المللی انرژی اتمی، نهاد نظارتی و بازرسی امور هسته ای که مرکز آن در شهر وین است.
- دادگاه رسیدگی به جرایم جنگی یوگسلاوی سابق، با هدف پیگرد و محاکمه متهمان جرایم جنگی در آن کشور تاسیس شد و محل آن در شهر لاهه است.
- صندوق کودکان سازمان ملل متحد ( یونیسف) کار آن کمک و گسترش بهداشت، آموزش و محافظت ازحقوق کودکان است.
- برنامه توسعه سازمان ملل متحد، کار آن کاهش فقر و توسعه زیر ساختها و کمک به بنای نظامهای دمکراتیک است.
- سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی (یونسکو)، هدف آن گسترش صلح و توسعه از طریق تبادلهای فرهنگی علمی و آموزشی بین ملل جهان و دفتر آن در شهر پاریس است.
- برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، وظیفه آن کمک به حفظ محیط زیست و دفتر آن در شهر نایروبی است.
- کمیساریای عالی در امور پناهجویان، وظیفه آن دفاع از حقوق و سلامت پناهجویان و دفتر آن در شهر ژنو است.
- برنامه جهانی غذا، نهاد اصلی برای مبارزه با گرسنگی و دفتر آن در شهر رم است.